 |
BÜLENT YAZICIOĞLU "KAYIP ZAMAN SESLERİ"
Başka bir zaman hikayesiydi bu...Kayıp Zamanda bir yolculuk...
Aradığım neydi ki.? Yeni bir şey değildi. Sanki, evvel zaman içinde varolan, ama henüz keşfedemediğim bir şeydi...
Aslında, dünya az ötede idi. Çaresiz dünya, çok çaresiz...Biliyordu ve derinden bir ses işitiyordu kayıp zamanlardan kulağına çalınan, gözleriyle aradığı. Telvin haliydi bu...
Yeni bir yol olmalıydı bir yerlerde. Yağmurdan oluşan nehri içine içine akıtmak istiyordu. Sonra, bir yaprak düştü kayıp zamandan yere ve gözleri doldu adamın. O an, buralardaki hayat bitmişti. Bir şey söylemeyen içi boş bir sözcük olmuştu artık yarın... Fotoğraf denen o meçhule sığınmıştı adam...
25 Şubat - 7 Mart
Kadıköy Belediyesi Katkılarıyla
|